Mens en natuur: Natuur en wereldreligies

Natuur en wereldreligies

Natuur en boeddhisme

De boeddhisten zien zichzelf als deeltje van de natuur. Ze zijn een draadje in het web van het leven, zoals de dieren en de planten dat ook zijn. Als je de andere draden van het web kapot maakt, heeft dit invloed op je eigen leven. Daarom gaan ze heel voorzichtig en respectvol om met de natuur. We zijn slechts op bezoek op deze Aarde, net als alle andere levende wezens. De natuur wordt vaak gebruikt om moeilijke dingen uit te leggen, zoals de lotusbloem. Hij groeit vanuit de modder als een prachtige bloem naar het licht toe. Dat is volgens de boeddhisten ook zo met de mensen als ze de leer van Boeddha volgen.

Natuur en christendom

De natuur is een onderdeel van de schepping van God. Volgens de Bijbel is de natuur ondergeschikt aan de mens. wij hebben de verantwoordelijkheid over de natuur en de dieren. De mens is geen eigenaar van de Aarde, maar een soort conciërge, we moeten de Aarde onderhouden. We lenen de Aarde aan God.

Natuur en hindoeïsme

Hindoes geloven in het goddelijke in alle levende wezens en hebben daarom groot respect voor de natuur. Ze geloven dat de natuur een ziel kan hebben. Hindoes geloven dat je andere wezens geen pijn mag doen. Daarom eten ze geen vlees. De koe (heilig dier) staat voor respect voor de natuur.
Nog twee elementen die belangrijk zijn voor de omgang met de natuur zijn geweldloosheid (Hindoes mogen geen geweld gebruiken) en de plicht van ieder mens om altijd bezig te zijn met het verrichten van goede, eerlijke en oprechte daden.

Natuur en islam

Het Turkse Tema maakt Turken bewust van de noodzaak om erosie te bestrijden. Het wegspoelen van vruchtbare grond is in 90% van het land een probleem. Tema groeide vanaf 1992 uit tot een organisatie met 250000 leden. Deze stichting bestaat ook in Nederland.

Natuur en jodendom

Jahweh (God) heeft de natuur aan de mens gegeven, dus moet de mens er goed mee omgaan. De mens mag dingen uit de natuur gebruiken, zoals eten, houdt om huizen te bouwen, enzovoort, maar wie de natuur kapot maakt, maakt God kapot.
De natuur is niet alleen iets positiefs voor de Joden. God kan het ook gebruiken om te straffen. Sommige Joden zien in de huidige milieuvervuiling ook een straf van God.




Mijn mening
Ik vind, in welke cultuur dan ook, dat iedereen zorg moet dragen voor de natuur. Niet alleen omdat we die gekregen of geleend hebben van God, maar omdat er nog zoveel mensen op deze wereld moeten wonen, en dat de natuur kapot gaat door ons. We moeten denken aan later. Ik zou graag hebben dat mijn kleinkinderen, en waarschijnlijk zelfs mijn kinderen al, in een mooie omgeving opgroeien en niet in een omgeving waar al het groen weg is omdat er niets meer kan groeien door de vervuiling.

Mens en natuur: Hoe groen ben je zelf?

Hoe groen ben je zelf?

Mijn mening
Ik hoor in de groepen 'de onschuldige wachter' en 'de geremde hoper'. Ik ben geen initiatiefnemer, dus een actie zal ik niet op poten zetten, maar ik zorg er wel voor dat ik niet onnodig elektriciteit verbruik, ik sorteer, ik smijt niets op de grond, maar wacht tot ik een vuilnisbak zie en ik eet soms vegetarisch om mijn ecologische voetafdruk te verkleinen. Ik zou het moeilijk vinden om minder te reizen. Ik ben weg van reizen, dus dit zal ik zeker niet laten. De auto is van mijn moeder, dus soms kan ik gewoon niet anders dan met de fiets, bus of te voet. Je bent wel sneller terug met de auto en je moet er amper moeite voor doen. Maar wanneer ik met de auto ergens naar toe kan, dan zal ik dat waarschijnlijk ook doen.
Wat voor mij makkelijker is, is de voeding aanpassen. Ik zei al dat ik soms vegetarisch eet, maar nu ik weet hoe groot mijn ecologische voetafdruk werkelijk is, zal ik proberen nog meer vegetarisch te eten. En ook de lichten kan ik makkelijk eens uit laten wanneer ik iets nodig heb. Alles heeft z'n plaats, dus vind ik makkelijk iets in het donker.

De kloof tussen attitude en mijn gedrag is er wel, doordat ik vaak de auto neem, ook voor niet zo'n lange afstanden. Maar als ik ga shoppen in de stad, of naar de winkel gaan, die nog geen kilometer verder is, dan ga ik wel met de fiets of te voet. In de stad vind je amper plaats, en als er plaats is, moet je betalen of mag je er maar 2 uur staan, en voor de winkel vind ik het net iets overdreven omdat ik al terug kan zijn tegen dat ik de auto uit de garage gereden heb, enzovoort.

Mens en lijden: Op welke manier reageren mensen als ze met lijden te maken hebben?

Mijn mening
Een sterfte
Sommige mensen houden zich sterk voor de omgeving, maar eens ze alleen zijn storten ze in. Ze willen zich niet fragiel voordoen als ze in de buurt zijn van mensen. Andere mensen uitten direct hun emoties. Als de gestorven persoon iemand was die een ziekte had, waardoor hij of zij ongeneeslijk was, dan heeft de familie en de vrienden dikwijls al een soort afscheid genomen. Ze weten dat de persoon niet lang meer zal leven, en bereiden zich erop voor. Daardoor kan het ook zijn dat mensen dan dikwijls 'blij' zijn als iemand gestorven is, omdat ze wisten dat de persoon enorm aan het lijden was, enorm veel pijn had, en dat het beter is zo. Het is voor hen nog altijd moeilijk, maar ze kunnen het wel beter verwerken dan de familie van iemand die onverwachts overleden is.
In de verwerking kunnen mensen vaak bidden om te vragen dat de overleden persoon het goed maakt in de hemel, andere mensen schrijven liever brieven of in hun dagboek. Ook de begrafenis is een vorm van verwerken, een mooi afscheid geven aan de persoon. Sommigen, meestal de dichte familie en de beste vriend/vriendin, lezen dan een tekst voor, en zo kunnen ze hun emoties delen.

Pesten
Mensen die gepest worden houden dit vaak voor zichzelf. Ze durven er met niemand over praten. Ze kroppen alles op, en voelen zich uiteindelijk zo slecht dat velen onder hen zelfmoord plegen. Mensen met een sterker karakter gaan er dan misschien wel over praten. Soms denken ze ook wel aan zelfmoord, maar ze zijn sterk genoeg om het niet te doen. Vrienden weten ervan en ze krijgen steun van hen, ze geraken er door. Net als ik, toen ik gepest werd. Ik gaf er geen aandacht meer aan dat ze naar mij staarden, of dat ze me uitsloten, het kwetste mij wel, maar ik wou het niet tonen. Ik ging gewoon bij een groepje staan van de klas, of ze me nu aanvaardden of niet. Na twee jaar was het gepest over. Dan denk ik nog aan de mensen die zich eerst laten doen, die zich slecht voelen, maar plots de klik krijgen dat de pesters niet beter zijn dan hen en de volgende keer dat ze iets proberen, laten ze zien dat ze ook iemand zijn. Pesters viseren zich op mensen die het gemakkelijkst zijn, maar als je toont dat het bij jou niet pakt, dan stoppen ze er mee.

Scheiding
Tegenwoordig zijn er enorm veel mensen die scheiden. Vaak hebben ze al kinderen, jong of oud. Jonge kinderen kunnen er dikwijls maar moeilijk mee om dat hun ouders uit elkaar gaan. Vooral als het een vechtscheiding is. De ouders komen niet meer overeen, maken ruzie over alles. Als kind is het soms moeilijk om dit allemaal te verwerken. Als ouders uit elkaar gaan maar nog overeenkomen denk ik dat het makkelijker is. Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik 13 was, en ik heb het nooit echt erg gevonden. Ze komen nog altijd overeen. Niet dat ze elkaar vaak zien, maar als er iets is over school, dan spreken ze af of bellen ze elkaar. Er is nooit echt ruzie geweest. Ik woon bij mijn moeder, maar als ik wil, ga ik naar mijn vader. Ik vind het beter zoals het nu is. Liever zo dan dat ik elke dag ruzie moet aanhoren tussen mijn ouders.

Mens en lijden: Is er leven na de dood?

Mijn mening
Ik heb al veel nagedacht wat er na de dood zou zijn. Ik geloof niet dat het allemaal gedaan is wanneer we sterven. Dat er niets meer is. Veel mensen zeggen dood is dood. Bedoelen ze daarmee dan ook dat we hierboven niet leven? Ik zit vast bij twee mogelijkheden waar ik in geloof. De ene is dat we na onze dood terugkeren. Niet per sé in een dier, misschien nog altijd als een mens, en dat we dan de slechte dingen die we in dit leven gedaan hebben, goed moeten maken door in het volgend leven goeie dingen te doen, zoals vrijwilligerswerk, iemand redden, ... De andere mogelijkheid is dat ik denk dat, als we doodgaan, we naar de hemel gaan, waar iedereen die al gestorven is zit. Dat we terug bij vrienden en familie zijn, maar dan voor altijd. We verouderen niet meer dan de leeftijd waarop we stierven. Het is een soort paradijs. Het ziet eruit als de Aarde, maar er is niets slecht. Niemand met een slecht karakter, niemand die ooit nog droevig is.

Mens en natuur: Weggooitest

Weggooitest

Zoals ik al zei in een blog, let ik enorm op met wanneer ik iets wegsmijt van voedsel. Als ik de restjes nog kan gebruiken dan doe ik dat ook. Ofwel om 's avonds nog op te eten, ofwel de dag erna. Ik smijt pas dingen weg wanneer het niet lekker meer smaakt of als het begint te ruiken. Het is niet omdat de vervaldatum overstreken is, dat het slecht is. Bijvoorbeeld pasta kan je nog houden. Dit is droge voeding en wordt niet slecht (toch niet heel rap). Ook als er bijvoorbeeld pudding over de houdbaarheidsdatum is, dan proef ik eerst nog. Als het nog niet slecht is, eet ik het op. Die datum moet er verplicht opstaan, maar dit wil niet zeggen dat het dan ook op die datum slecht is. Het kan nog langer bewaard worden. Maar ooit had ik eens iets die al slecht was nog voor de datum verstreken was, en we hadden het nog niet opengedaan. Sinds ik in Mexico gezien heb hoe de mensen in het binnenland van Yucatán leven, let ik enorm hard op. Vroeger smeet ik ook dingen weg wanneer ik zag dat de houdbaarheidsdatum verstreken was. Nu ben ik daar in veranderd.

Mens en natuur: Dagen-Zonder-Vlees

Ecologische voetafdruk na Dagen-Zonder-Vlees verkleind met 160 hectare

Na het lezen van het artikel vind ik dat "Dagen-Zonder-Vlees" eigenlijk een jaarlijks initiatief mag worden, ingevoerd tijdens de vasten en misschien nog eens een periode in het jaar. Als je met 9000 mensen tijdens de vastenperiode 160 hectare kunt besparen, hoeveel zal het dan niet zijn als dit initiatief goed bekend is in ons land? Dan zullen er waarschijnlijk wel veel meer mensen meedoen. Sommige mensen zullen misschien wel moeite hebben, maar als je denkt aan later, over zoveel honderd jaar, hoe onze planeet vervuild zal zijn, zouden we toch ons best moeten doen om dit initiatief vol te houden. Zelf denk ik soms al aan later, hoe mijn kleinkinderen en achterkleinkinderen zullen leven. Als ik dan bedenk hoe vervuild onze planeet nu al is, en dat het elk jaar slechter is, dan ben ik al bang om kleinkinderen te hebben. Mensen hebben respect voor hun eigen materiaal, maar waarom niet voor de planeet? We leven erop. Zonder de Aarde, zijn wij er niet. De maatschappij zal er dringend werk van moeten maken. Meer reclames over dingen waardoor we onze ecologische voetafdruk verkleinen, meer premies voor isolatie in het huis, of spaardouchekoppen, spaarspoelbakken, enzovoort. Alleen als iédereen zich inzet, al is het maar een beetje, zal dit al veel maken.

Mens en natuur: Kalfke Willy

Kalfke Willy

Ik ben geen vegetariër, maar soms eet ik toch wel vegetarisch. Vroeger at ik sowieso weinig vlees, maar doordat ik ouder wordt, eet ik er meer. Ik besef wel dat al die dieren daarvoor moeten geslacht worden. Ik zou zelf graag een konijn hebben als huisdier, maar mag niet van mijn moeder. Dan lacht ze ermee en zegt ze dat ik er wel een mag hebben om hem daarna op te eten. Ik eet sowieso geen konijn, omdat ik die beestjes zo schattig vind dat ik het niet over mijn hart krijg om het te eten. Bij koeien, varkens en gevogelte heb ik dit niet vaak. Maar als ik dan denk aan hoe die beestjes tot hun einde gekomen zijn, kijk ik toch om nog een keer vegetarisch te eten. Vlees zal ik waarschijnlijk, jammergenoeg, nooit voor 100 % kunnen achterwege laten, maar als ik mijn moeder ervan kan overtuigen om voor mij wat meer vegetarisch mee te brengen, zal dit toch wel een verschil maken in mijn ecologische voetafdruk!

Mens en natuur: greed song

Greed song

Mijn mening:
In het liedje wordt gezongen dat hij meer en meer spullen wil. Als hij iets ziet, dan wil hij het. Zo is het ook wel in het leven. Bedrijven vinden steeds nieuwere dingen uit of verbeteren dingen aan het oude. Neem nu de iPhone. Ik ben daar niet zo'n voorstander van dus hoeveel versies er ongeveer zijn, weet ik niet. Ik gok op 5. Dan is de 5e zoveel beter dan de 4e volgens Apple. Maar ik hoorde eens dat dit helemaal hetzelfde is. Misschien met een heel klein verschil.
Nu de feestdagen de revue gepasseerd zijn, heeft iedereen wel weer cadeau's gekregen. Waarschijnlijk veel dingen die je niet eens kunt gebruiken of waar je er al enorm veel van hebt. Tegenwoordig vragen mijn grootouders en ouders wat ik graag zou hebben. Dan krijg ik iets wat ik wel wil of kan gebruiken. Voor mijn verjaardag bijvoorbeeld, vroeg mijn oma wat ik wou. Mijn fototoestel is net kapot gegaan, dus zei ik dat ik graag een nieuw wou. Ze gaf me geld en ik mocht een halen. Dit is een cadeau die wel van pas komt. Mijn oud toestel is kapot en aangezien ik dat nog veel gebruik, was dit de gelegenheid. De cadeautjes die je soms krijgt van de familie wanneer ze niet weten wat je wil of nodig hebt, zijn dikwijls enorm dom. Je hebt het totaal niet nodig of weet niet waarvoor het te gebruiken. Misschien krijg je wel een parfum, maar ruik je het niet graag. Wat doe je dan? Wegsmijten? Weggeven? Misschien moeten we echt wel actief gaan letten op wat we nodig hebben en niet teveel meer kopen die gewoon een bijkomende luxe is.

Mens en natuur: mijn ecologische voetafdruk

Mijn mening:
Nu ik het resultaat zie, schrik ik er toch wel van. Normaal mag je ecologische voetafdruk maar 1,1 hectare zijn en ik heb er 10,8. Ik let er wel op dat we geen overbodige lichten aan laten, dat de deuren niet open staan wanneer de verwarming werkt, enzovoort. Als ik wegga, is dit ofwel te voet, het openbaar vervoer maar soms de auto. Enkel als het is om afstanden te doen waar ik lang voor op de bus moet zitten of 's avonds in het weekend, wanneer ik naar vrienden wil. Dan rijden er geen bussen meer wanneer ik naar huis ga. Ik zal toch proberen om nog meer op te letten, maar, zoals de site me dan aanraadt, een spoelbak in huis halen die minder water verbruikt kan ik niet. Dit is iets voor mijn moeder.

Mens en lijden: Geef een teken

Geef een teken

Ze hebben meer dan ooit verloren
De huizen waar ze zijn geboren
Ze hebben alles zien verdwijnen in de zee
Alleen de angst die is gebleven
Waarmee ze verder moeten leven
Want ze zullen nooit vergeten wat verdween

Zij zijn de vaders en de moeders
Die naar hun kinderen blijven zoeken
Die geloven tegen beterweten in
Zij zijn degenen langs de stranden
Met een foto in hun handen
Die door de tranen in hun ogen zijn verblind

Refrein:
Geef een teken
Laat ze weten
Dat ze niet alleen zijn daar
Waar de wereld is vergaan
Geef een teken
Laat ze weten
Dat ze niet alleen daar staan
Waar de wereld is vergaan

Er is nog zoveel om te delen
Wij zijn zo vaak ontevreden
Wij hebben meer dan ooit we hebben nooit genoeg
In welke god wij ook geloven
En welke dromen wij ook dromen
We zijn allemaal gemaakt van vlees en bloed

Refrein

Er is nog zoveel om te geven
En ons hart is niet van steen
Oeh laat ze zien wie wij zijn
Laat ze niet alleen

Refrein (x2)

Geef ze een teken

Mijn mening:
 Ik was 12 jaar toen ik hoorde dat er een aardbeving was geweest op de zeebodem voor de kust van Thailand. Ik zag de ravage en vond het enorm erg. Toen kwam dit liedje uit en ik luisterde er elke dag wel een paar keer naar. Ik stelde me voor hoe het moest zijn om dit mee te maken. In een zee ben ik al geen goeie zwemmer, dus ik veronderstel dat ik weinig tot geen kans maak moest er een tsunami op mij afkomen.
Nadien kwamen de foto's van de ravage die de tsunami aangericht had. Ik zag mensen zoeken naar familie en vrienden. Dan zag je ook mensen die bij hun 'huis' stonden, of bij een familielid die overleden was. Zoveel leed door de natuur, veroorzaakt die ene dag. Als je kijkt naar de foto is het onwerkelijk dat er zo'n grote golf naar het binnenland toe gaat. De angst die de mensen op het moment dat ze beseften dat er een tsunami kwam hadden, valt niet te beschrijven.

Mens en lijden: Allerzielen

Allerzielen

Mijn mening:
Wanneer ik met mijn mama naar het kerkhof ga om het graf van mijn grootouders te kuisen, zien we bijna nooit volk. Zelf ga ik ook niet zo vaak moet ik toegeven. Maar in het filmpje komt het over alsof het net zo is als vroeger. Als je nu op een kerkhof rondkijkt, zie je enorm veel vuile en vervallen graven. Bloemen zijn helemaal kapot, of er schiet zelfs bijna niets meer over van het mandje. En dan op Allerzielen gaat iedereen plots. Om toch 1 keer in het jaar het graf te kuisen en te tonen dat ze de gestorvenen niet vergeten zijn. Wat ik me voorstel van die dag is dat mensen toch nog altijd in rouw zijn om die persoon en dus een neutraal gezicht moeten hebben. Maar vaak zie ik toch mensen lachen. Als ik naar het kerkhof ga, dan is het om in stilte nog eens te denken aan mijn grootouders en lachen hoort daar niet bij. Het is niet omdat ik weinig ga, dat ik nooit aan hen denk. Voor mij zijn zij mijn God en helpen zij mij door alles.

Mens en lijden: No bravery

James Blunt - No Bravery

There are children standing here,
Arms outstretched into the sky,
Tears drying on their face.
He has been here.
Brothers lie in shallow graves.
Fathers lost without a trace.
A nation blind to their disgrace,
Since he's been here.
And I see no bravery,
No bravery in your eyes anymore.
Only sadness.
And I see no bravery,
No bravery in your eyes anymore.
Only sadness.
Only sadness.
Houses burnt beyond repair.
The smell of death is in the air.
A woman weeping in despair says,
He has been here.
Tracer lighting up the sky.
It's another families' turn to die.
A child afraid to even cry out says,
He has been here.
And I see no bravery,
No bravery in your eyes anymore.
Only sadness.
And I see no bravery,
No bravery in your eyes anymore.
Only sadness.
There are children standing here,
Arms outstretched into the sky,
But no one asks the question why,
He has been here.
Old men kneel and accept their fate.
Wives and daughters cut and raped.
A generation drenched in hate.
Yes, he has been here.
And I see no bravery,
No bravery in your eyes anymore.
Only sadness.
And I see no bravery,
No bravery in your eyes anymore.
And I see no bravery,
No bravery in your eyes anymore.
Only sadness.
And I see no bravery,
No bravery in your eyes anymore.
Only sadness.
Only sadness.

Mijn mening:
Dit liedje gaat over de Kosovaarse oorlog waarin James Blunt een soldaat/officier was. In het clipje zie je ook videofragmentjes van die tijd.
Zowel de mensen waarover Blunt hier zingt als hijzelf, lijden door de oorlog. Ik vind het een mooi liedje, omdat ik door ernaar te luisteren kan voelen hoe hopeloos mensen kunnen zijn in de oorlog. Alles wordt weggenomen, je verliest familie, vrienden, je huis, en al de rest die je dierbaar is.

Mens en lijden: Pukkelpopdrama

Hier een filmpje over het noodweer dat een festivalvierder maakte.

Dodental noodweer Pukkelpop bijgesteld van vijf naar vier

De dramatische gebeurtenissen op Pukkelpop hebben uiteindelijk vier levens geëist. In de chaos na de ramp werd één dodelijk slachtoffer te veel geteld. Dat schrijven de Concentra-kranten.

In een van de ziekenhuizen waar de slachtoffers naartoe werden gebracht, stierf donderdagnacht iemand die enkele uren daarvoor in kritieke toestand was opgenomen. Die persoon werd per abuis bij de dodelijke Pukkelpop-slachtoffers geteld. Hasselts burgemeester Hilde Claes geeft de vergissing nu toe, schrijven de kranten.

Intussen blijkt ook dat het aantal gewonden hoger ligt dan de 140 lichtgewonden en 11 zwaargewonden waarvan oorspronkelijk sprake. Tientallen jongeren gingen immers niet langs de hulpposten op de weide of lieten zich niet naar het ziekenhuis brengen, maar werden naar huis gebracht en raadpleegden daar een arts.

Drie mensen vechten nog steeds voor hun leven. (belga/sam/sps)

Mijn mening:
 Zelf was ik niet op Pukkelpop, maar enkele vrienden van mij wel. Gelukkig zijn ze ongedeerd teruggekeerd van het drama. Toen ik het op de televisie zag kreeg ik toch wel koude rillingen en tranen in mijn ogen. Al die mensen die zich zo verheugd hadden op dit festival, zijn met een trauma teruggekeerd. Sommigen zelfs niet. In de weersvoorspellingen hadden ze nochtans gezegd dat het een storm zou worden. Oranje alarm als ik me nog goed herinner. Maar er werd blijkbaar geen aandacht aan gegeven. Na het drama vond ik het erg dat mensen nog hun geld terug wilden, dat het festival door moest gaan, enzovoort. Er zijn 5 mensen gestorven en meer dan 100 gewonden, en dan zitten enkele mensen nog te klagen over geld. Ze zouden blij moeten zijn dat ze er levend vanaf kwamen.
Het jaar erna ging ik ook naar een festival. Ik was niet bang maar hield in mijn achterhoofd toch nog altijd de gedachte dat er een storm kon uitbreken. Op het weer hadden ze al gezegd dat het enorm zou regenen en donderen. Waarschijnlijk hebben ze ook wel wat overdreven om zeker te zijn dat ze deze keer wel maatregelen zouden nemen. Toen we op het terrein aankwamen begon het te hagelen en water te gieten. Ik hoopte dat we met onze tent niet te dicht bij een boom zouden zitten. Toen we ons plaatsje kregen hebben we onmiddellijk de tent opgezet en zijn we erin gekropen. Onze matrassen deden we later wel. We wouden zeker zijn dat er niet zoiets als op Pukkelpop zou gebeuren. Gelukkig was het zo erg niet, maar ik kon me toen wel een beetje voorstellen hoe het moest geweest zijn voor de mensen die het jaar ervoor in de storm hadden gezeten. Sommige kwamen er met kleerscheuren vanaf, maar zoals je in het filmpje kan zien, was er een jongen die iets zag omvallen op het meisje voor hem. Als je dit ziet gebeuren kan het bijna niet anders dan dat dit beeld je voor de rest van je dagen achtervolgt. Je bent machteloos. Chokri Mahassine kreeg nadien alle schuld. Maar wie had de schuld? Chokri kon niet weten dat het weer zo'n impact zou hebben. Sommige aanwezigen wezen Mahassine met de vinger, maar ze dachten niet na hoe hij zich erbij voelde. Het was zijn evenement, en op zijn evenement vielen 5 doden en zoveel gewonden. Niet alleen deze mensen hebben geleden, maar ook de organisator. Ongeloof, onmacht, ... Tegen de natuur kan je niet veel doen.

Mens en lijden: Respect each other

Respect each other

In het filmpje zie je foto's van kinderen die gespest werden. Door medeleerlingen, door de buschauffeur en zelfs door de moeder van een vriendin via Facebook. Allemaal konden ze het niet meer aan en stapten uit het leven. Wanneer je elke dag vernederingen moet ondergaan, lijdt je er erg onder. Sommige mensen kunnen bij niemand terecht of zelfs als er iets aan het pesten gedaan wordt, blijft het doorgaan. Uiteindelijk zitten die mensen er zo door dat hun enige uitweg zelfmoord is.
Sommige mensen die pesten weten niet wat de gevolgen kunnen zijn van hun gedrag. Voor hen is het grappig en leuk, maar voor het slachtoffer kan het heel zijn leven kapot maken. Daarom is mijn mening dat pesten ook wel een beetje moord plegen is. Je drijft als pester het slachtoffer tot zelfmoord plegen. Ook al denkt de pester misschien dat het slachtoffer dit nooit zou doen, maar mensen zijn tot veel in staat. Als iemand uit het leven gestapt is, dan reageert de omgeving meestal met "Zo was hij helemaal niet! Het was een vriendelijke persoon, altijd goedlachs, nooit klaagde hij. Het komt enorm onverwacht..."
Meestal verschuilen mensen zich ook achter die glimlach. En misschien lijkt het alsof het slachtoffer nooit klaagde, maar als je dan terugdenkt aan hoe hij zich gedroeg, en wat hij precies zei, kunnen er elementen naar voor komen die er wel op wijzen dat er iets scheelde.

Mens en lijden: Martelpraktijken in Syrië

Martelpraktijken in Syrië

 

Mijn mening:

 

In het filmpje zie je getuigen die vertellen hoe ze gemarteld werden. Ze werden hun nagels uitgetrokken, geëlektrocuteerd, enzovoort. 20 verschillende martelmethodes. Ik vind het wreed wat mensen elkaar aandoen. Op een site zag ik ergens staat dat iemand zei dat hij of zij blij is dat ze in deze tijd geboren is. Het eerste wat ik dacht was dat zelfs nu nog zo'n martelpraktijken plaatsvindt. Misschien niet hier, maar in de landen waar er oorlog is komen ze nog voor. Ik snap niet wat voor een 'plezier' die martelaars daarin hebben. Denken ze dan nooit zelf een keer hoe het zou voelen als zij in die mensen hun plaats waren? Hoe kunnen ze er zo stoïcijns bij blijven? Zelfs als ik nog maar zie wat voor martelpraktijken er waren, krijg ik al koude rillingen. Deze mensen lijden enorm, en dan zouden wij nog eens durven klagen als we ergens pijn hebben omdat we ons hoofd gestoten hebben, gevallen zijn, ...

Mens en medemens: Sociale omgang

http://www.youtube.com/watch?v=jrJ2nFiiBfI

Zwolle zegt: sociale omgang

Mijn mening:
Ik merk dat veel mensen onvriendelijker geworden zijn. Als je op straat of in een winkel per ongeluk tegen iemand aan loopt, dan krijg je een boze blik of een snauw. Vroeger, toen ik iemand tegenkwam die ik niet kende, knikte die persoon een goeiedag, tegenwoordig gebeurt dit nog heel zelden. Dat mis ik wel een beetje. Ik mis die warmte tussen de mensen. Op nieuwjaar daarentegen, waren er wel enkele mensen die mij en mijn vrienden een gelukkig nieuwjaar wensten. We keken naar het vuurwerk een een koppel passeerde en zei dit. Dat vond ik toch wel aangenaam. Alleen jammer dat dit gewoon kwam doordat het nieuwjaar was en iedereen dan uitgelaten is.

Mens en medemens: Respect

http://www.youtube.com/watch?v=1ZGsmw3f5Ik

Mijn mening:
In het bovenstaande filmpje zie je (weliswaar op een grappige wijze) dat iemand uitsluiten en uitlachen uiteindelijk wel in je nadeel is. Ik geloof in karma en als je geen respect hebt voor anderen, dan zal je daar vroeg of laat voor beboet worden, tenzij je je excuses hebt aangeboden. Pesten is voor niets goed, je bereikt er niets mee. Voor de persoon die gepest wordt is het een hel. Als je respect hebt voor elkaar, krijg je respect terug. Er zijn altijd mensen waar je minder goed mee overeen komt, maar daarom moet je hen nog niet pesten. Voor al het slechte dat je doet, wordt je later wel teruggenomen. Zoals het spreekwoord zegt: boontje komt om z'n loontje.

Mens en medemens: Taken te laat indienen

http://www.lerarenforum.be/forum/viewtopic.php?t=2945&postdays=0&postorder=asc&start=0&sid=09c99e51dfd3107a665e229131619d30

Taken te laat indienen

"Voor de evaluatie van opleidingsonderdelen moeten vaak ook opdrachten ingeleverd worden. Docenten stellen hiervoor duidelijke deadlines op. Toch zijn er ook altijd studenten die één of twee dagen na het verstrijken van de deadline hun opdracht binnen leveren. In de praktijk gebeurt het soms dat de docent papers accepteert en beoordeelt die na de deadline worden ingeleverd.
Is dit rechtvaardig?"

Mijn mening:
Mijn antwoord hierop is ja en nee. Om te beginnen zal ik zeggen waarom niet. De studenten weten meestal goed op voorhand wanneer de deadline is, dus eigenlijk moeten ze hun taken binnen kunnen brengen voor de deadline afloopt. Waarom wel? Als student hebben we enorm veel werk voor elk vak. Docenten denken in onze ogen precies dat hun vak het enige is wat we te doen hebben. We worden overladen met opdrachten, dikwijls nog grote ook, van verschillende vakken. En zo komt het dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Je bent dan met de ene opdracht bezig, en slaat alles door elkaar. Uiteindelijk merk je dan enkele dagen op voorhand dat die andere taak bijna ingediend moet worden en lukt het eigenlijk niet meer om het binnen de tijd te doen. Mijn overwegend antwoord op deze vraag is dan ook 'ja' als het gaat over studenten in het hoger.
Als het een leerling van het lager of het middelbaar is, zeg ik ook ja en nee. Ik zeg nee omdat ze, in vergelijking met het hoger, echt niet veel werk hebben dus eigenlijk zou alles op tijd moeten lukken. Ik zeg ja omdat sommige kinderen ook in een moeilijke thuissituatie zitten en dat ze daardoor niet geconcentreerd zijn, of de tijd niet hebben voor hun taken (in het tweede geval heb ik het eerder over arme gezinnen waar de kinderen elkaar ook moeten helpen opvoeden, het eten maken, ...). Zoals ik op de bovenstaande site heb gezien, vind ik een verplichte avondstudie dan wel goed. Als je ziet dat het kind zijn taken niet maakt, verdient hij of zij wel een tweede kans. Door de avondstudie hebben ze de tijd om die taak te maken en eventueel nog uitleg te vragen. Als het niet betert en je ziet dat het kind zich nog altijd niet inzet, dan zou ik er ook geen rekening meer mee houden om hem kansen te geven. We kunnen nog altijd praten met het kind waarom hij of zij de taken niet maakt, maar als er geen oorzaak is, dan opteer ik om het kind een 0 te geven.

Dialoog voeren met de betrokkenen
 De leerkracht/docent kan de leerling/student of de ouders van de leerling uitnodigen voor een gesprek waarom het kind of de student te laat is met de taak of waarom het kind de taken niet maakt. Zo komt hij of zij misschien wel te weten wat het probleem is en kan de school er samen met de leerling iets aan doen.

De situatie analyseren
 De leerkracht of docent kan aan een collega vragen wat hij of zij denkt over zo'n situatie en hoe hij of zij dan zou handelen.

Handelingsmogelijkheden onderzoeken
Aan de hand van de reacties die hij kreeg van de collega's weet de leerkracht of de docent de meningen van enkele mensen, en kan hij zoeken naar de beste oplossing hiervoor.

Effecten inschatten
Bij de leerlingen van het lager of middelbaar onderwijs, kan het zijn dat hun taken wel of beter gemaakt worden door het volgen van een verplichte avondstudie. Als dit het geval is, wil het zeggen dat de oorzaak thuis ligt. Als de punten even slecht blijven, dan moet je gaan nadenken of het kind de taken wel aankan. Misschien zijn deze te hoog gegrepen en snapt het kind niet wat het moet doen.

Mens en medemens: waarde

http://www.youtube.com/watch?v=oXoBn8_IrAg

Ik ben trouw

Mijn mening:

Ik vind dat trouw zijn heel noodzakelijk is in relaties tussen mensen. Zowel vriendschapsrelaties als liefdesrelaties. Net zoals je een geheim van een vriend of vriendin niet doorvertelt en trouw bent aan je belofte dat je er niets over zegt, ben je ook trouw aan je partner op elke manier. Zowel op vlak van dat hij de enige is, als op hetzelfde vlak als een gewone vriend of vriendin. Als je een belofte maakt aan iemand, dan kom je die na. Als ik iemand iets in vertrouwen zeg, dan wil ik ook niet dat die persoon het rond gaat vertellen, dus waarom zou ik het dan wel doen als die andere persoon iets in vertrouwen tegen mij zegt?

Mens en medemens: artikel Helft Belgische jongeren wantrouwt andere mensen

http://www.pienternet.be/nieuws/comments/helft_belgische_jongeren_wantrouwt_andere_mensen

Helft Belgische jongeren wantrouwt andere mensen

Een op de twee Belgische jongeren vertrouwt andere mensen niet.


Dat blijkt uit het onderzoek Connected, dat werd uitgevoerd door de jeugddienst voor informatie en preventie In Petto. Meer dan 1.700 jongeren, voornamelijk tussen 15 en 18 jaar oud, namen deel.
Diverse factoren hebben invloed op het wantrouwen jegens de medemens. Zo zijn meisjes iets negatiever ingesteld dan jongens: 55 tegen 44 procent. Ook het studieniveau speelt een grote rol. 73 procent van de leerlingen van het buitengewoon secundair onderwijs vertrouwt anderen niet. ASO-leerlingen hebben dan weer het meeste geloof in de mensen rondom hen: ‘slechts’ 41 procent oordeelt negatief.
In een klassiek gezin hebben jongeren minder angst (48 procent) dan in een nieuw samengesteld gezin (55 procent). Kinderen in een eenoudergezin komen er het bekaaidst af. Liefst 60 procent wantrouwt anderen.

Mijn mening:
Zelf wantrouw ik ook redelijk snel mensen. Ik betrap mezelf erop dat het meestal bij mensen van allochtone afkomst is dat ik me onveilig voel. Vroeger had ik dat helemaal niet. Maar wat zie je als je de krant openslaat? Een Marokkaan dit, een Turk dat, een Pool, ... De meeste dingen die gebeuren, zijn door allochtone mensen. Mijn vriend woont in Menen en als ik bij hem ben voel ik me ook niet echt veilig 's avonds en 's nachts. De laatste tijd wordt er ingebroken in de buurt door een bende Noord-Fransen. Onlangs was er zelfs een diefstal gewoon op straat! Een oud vrouwtje was bijna thuis en een man (ze vermoeden van Noord-Frankrijk) trok haar handtas van haar arm. Het vrouwtje viel en brak haar schouder. In Moorsele was er een moord. Een man, of enkele mannen, braken in bij een antiquair die ook een winkeltje heeft in de barakken in Menen en bedreigden de man en zijn vrouw. De man is gestorven. Iets minder erg: in mei 2012 werd mijn gsm op de trein gestolen. Ik was aan het smsen en een jongen van een jaar of 17 denk ik, een zwarte jongen, trok mijn gsm zomaar uit mijn handen. Als je een nagaat hoeveel Belgen zo'n dingen doen in vergelijking met allochtonen, dan zou je mensen inderdaad gaan wantrouwen. Ik wantrouw ook wel Belgen. Je kunt de dag van vandaag bijna niemand meer vertrouwen. Zelfs een man die in maatpak op straat loopt, kan al gevaarlijk zijn.

Mens en zingeving: the luckiest people

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=r4imaOrkqtg

The luckiest people

Mijn mening:
In de compilatie zie je enkele filmfragmentjes waar het echt een wonder is dat de persoon er niet erger aan toe is. Een ongeluk met de auto waarvan je nadien kan zien dat de persoon nog leeft, een moto die omvergereden wordt, maar de bestuurder staat terug recht, een voetganger die voorbij geraasd wordt door een moto of auto, ... Deze mensen moeten volgens mij een enorm goede beschermengel hebben. Bij sommige botsingen in dit filmpje is het bijna niet mogelijk dat deze mensen er nog zonder kleerscheuren vanaf komen! Ze mogen van geluk spreken dat ze er niet erger aan toe zijn. God heeft daarvoor gezorgd volgens mij.

Mens en zingeving: Bijgeloof

http://nl.wikipedia.org/wiki/Bijgeloof

Bijgeloof

Hoefijzers

Een hoefijzer zou beschermen en geluk brengen. Volgens het bijgeloof verdubbelt het aldus verkregen geluk, als het hoefijzer boven een deur gespijkerd wordt. Als de opening naar boven wordt gehangen, wordt het geluk als het ware opgevangen, als de opening echter naar beneden hangt loopt het geluk uit de opening en trekt het hoefijzer ongeluk aan. Ironisch genoeg zijn er ook landen waar het hoefijzer juist met de opening naar beneden moet worden opgehangen, zodat het ongeluk eruit loopt. Als men een hoefijzer vindt, behoort het over de linkerschouder geworpen te worden, nadat de betreffende persoon een wens heeft uitgesproken. Daarna moet men doorlopen zonder om te kijken.

Het klavertje vier

Het klavertjevier is een teken van voorspoed en geluk. Klaver zou beschermen tegen betoveringen van heksen; vooral het klavertje vier. Als men dat in bezit heeft, zou men heksen van gewone mensen kunnen onderscheiden en onzichtbare feeën kunnen waarnemen. Dromen van een klavertje vier voorspelt een lang en voorspoedig huwelijk. Als een meisje een klavertjevier in haar rechterschoen doet, zal zij trouwen met de eerste man die zij tegenkomt, of iemand met dezelfde naam. Een klavertje vijf zou juist ongeluk brengen.

Spiegels

Een spiegel breken zou zeven jaar ongeluk betekenen. Dit geloof is afkomstig uit de tijd van het Romeinse Rijk; de weerspiegelingen zouden een reflectie van de ziel zijn, en een gebroken spiegel tastte de ziel aan. Vroeger veronderstelde men dat het lichaam elke zeven jaar van fysiologische samenstelling zou veranderen. Daardoor dacht men dat een periode van ongeluk automatisch zeven jaar in beslag nam.
Spiegels die niet werden gebruikt, moeten worden afgedekt; ze zouden de bliksem aantrekken. Ook in het huis van een overledene moest men de spiegels afdekken, om twee redenen; De dood zou de menselijke ijdelheid immers toch doorbreken, en de overleden ziel zou andere zielen met zich kunnen meetrekken.
Volgens het Amerikaanse bijgeloof kon een ongehuwde vrouw haar toekomstige echtgenoot in een spiegel zien. Daar was wel een bepaald ritueel voor nodig. Het moest op de vooravond van Allerheiligen, Halloween, gebeuren. Wanneer ze om middernacht met een brandende kaars in de hand in een spiegel keek zou het gezicht van haar toekomstige partner (liefde) verschijnen.

Mol

Als men een mollenpoot met zich meedraagt zou men veel geluk hebben. Mollenpoten die als amulet om de hals van een kind werden gehangen, zouden helpen bij het doorbreken van de tanden; dit vanwege het verband dat men ziet tussen de gravende voorpoten van de mol en het doorbreken van tanden.

Heksenkring

In het bijbels scheppingsverhaal vind je geen paddenstoelen terug. Alleen dat al maakte de paddenstoel nu juist verdacht bij de christenen, want wat niet door God was gemaakt, achtten ze een creatie van de duivel. De cirkelvormige groeiwijze van sommige paddenstoelen noemt men een heksenkring. Die naam heeft het te danken aan het bijgeloof; het zou de plaats zijn waar heksen dansten tijdens sabbatnachten. Het was zeer gevaarlijk om een voet in een heksenkring te zetten.

Handelingen, voorwerpen en gebeurtenissen die ongeluk zouden brengen

Drie bloeddruppels uit de neus: de geliefde is ontrouw.
Het tuiten van het linkeroor: betekent slecht bericht.
Krakende en piepende schoenen: deze moeten nog betaald worden.

Handelingen, voorwerpen en gebeurtenissen die geluk zouden brengen

Het plotseling kietelen in de palm van je rechterhand: voorbode van geld.
Een ontmoeting met een leeuw: brengt bescherming.
Het tuiten van het rechteroor: voorbode van goed bericht.

Mijn mening:
Er zijn enorm veel bijgeloven. Waar ik in geloof zijn bijvoorbeeld die van de zwarte kat. Als ik er een zie, zorg ik dat ik zo snel mogelijk weg ben. Onder een ladder loop ik ook niet. Als er een gesprek is, bijvoorbeeld over een ongeluk, en ik zeg dat ik nog nooit een ongeluk gehad heb met de auto, dan 'hou ik ook hout vast'. Ik geloof wel dat een klavertje vier geluk brengt en dat kussen onder de maretak geluk brengt in de relatie.

Mens en zingeving: Wie/Wat is God?

http://vimeo.com/18265706

God. 6 miljard Mensen.

Mijn mening:
Voor veel mensen is God iets boven ons. Een kracht of zelfs een persoon die ons bekijkt vanaf boven. Voor mij zijn dat mijn grootouders. Mijn oma en opa. Ze zijn gestorven in 2002 en 2005. Als ik 'God' iets wil vragen, vraag ik het aan mijn grootouders. Geluk op een examen of om iets terug te vinden. Enkele weken geleden was ik iets kwijt en ik vroeg aan mijn grootouders of ze me wouden helpen om het terug te vinden. Ik ging enkele dagen later naar Disneyland, en had een andere handtas nodig. Ik heb zo wel een hoop exemplaren, en ik nam er een waarvan ik dacht dat hij het handigste was om mee te nemen. Ik haalde er alles uit wat ik niet nodig zou hebben, en in één van de zakjes, zat hetgeen wat ik niet meer vond! Toen dacht ik ook onmiddellijk: "Oh, danku oma en opa om me te helpen." Ik geloof niet in een God als persoon met baard en wit kleed, want ik weet niet of hij ooit echt bestond. Van mijn grootouders weet ik het zeker, en daarom geloof ik wel in hen. Voor mij zijn zij mijn God.

Mens en zingeving: wonderen

Ik zag door de lagen heen

"Toen ik 19 was overleed mijn lievelingsoma. Ik was erg verdrietig en zo ook mijn ouders. Toen wij 's avonds na alle emoties zaten na te praten, had ik 'opeens' verbinding met haar. Ze gaf me aan dat het fijn was waar ze was en dat ze degenen die ze weer terug had willen zien, al tegengekomen was. Of ik wilde doorgeven dat het goed was. Ik was verbaasd, maar tegelijkertijd was het zo 'gewoon' net alsof alles in z'n verband kwam. Het was net alsof ik multidimensionaal kon kijken: ik zag door de lagen heen. Er waren geen woorden voor..."

Inge Wildschut

Mijn mening:
Toen mijn oma stierf in 2002 heb ik ook zoiets voorgehad, alleen in een andere vorm.
Ik was 10 jaar en zat samen met mijn mama in de zetel, we lazen samen een verhaaltje. Mijn papa stond in de keuken de afwas te doen. Plots ging het licht in de living aan en vroeg mama aan mijn vader waarom hij het licht aandeed, het was namiddag en nog redelijk klaar buiten. Hij zei dat hij niets gedaan had, dat hij al die tijd in de keuken stond. Toen we onze buur zagen vroegen we hem of hij ook zoiets had meegemaakt rond dat uur, maar hij wist van niets. Dus aan de elektriciteitscentrale lag het niet. Enkele dagen later zagen we mijn tante, en zij had ook zo'n verhaal. Bij haar thuis was er een deur waar je heel hard aan moest trekken om hem open te krijgen, en rond de tijd dat wij het voorval hadden met het licht, was bij haar die deur gewoon opengewaaid. Mijn mama en tante geloven allebei in een grotere macht, maar mijn twee nonkels niet. Bij hen is er ook niets gebeurd. En sinds die dag geloof ik ook wel dat dat mijn oma was die op deze manier liet weten dat alles goed met haar ging.

Mens en zingeving: Gedicht gelukkig zijn

 http://www.gedichten-freaks.nl/810213/

Gelukkig zijn

het leven is nog zo slecht niet
al krijg men te maken met verdriet
er zijn zo veel mooie gebeurtenissen
die we zeker niet willen missen
wij hebben het hier toch goed
velen zij er slechter aan toe
zij worden door ziekte geveld
of leven midden in het geweld
al gaat het niet altijd zo als gewenst
en overschrijd men soms de grens
ook daar moet men en zich over zetten
en alleen op de mooie dingen letten
laat ons er het beste van maken
zo zullen we het verste geraken
en tevreden zijn met wat men heeft
en niet begeren wat een ander heeft

youkie

Mijn mening:
Voor mij is geluk een beetje zoals in het gedicht. We hebben een huis, eten, familie rond ons, vrienden en zoveel meer! Als we ziek zijn, gaan we naar de dokter en met medicatie worden we beter. Hebben we honger, dan gaan we naar de winkel en kopen gewoon waar we zin in hebben.
Veel mensen kunnen dit niet. Ze zijn arm, er is oorlog, ze zijn ziek, ... Geluk is gewoon de kleine dingen die wij als gewoon zien, maar wat voor anderen een luxe is. Als al je basisbehoeften voldaan zijn, kan je zeggen dat je gelukkig bent. 

Mens en zingeving: Wie/wat geeft mij zin aan het leven

http://www.youtube.com/watch?v=pPMCB9W-Qwg

Marco Borsato - Nooit meer een morgen

Als er nooit meer een morgen zou zijn
En de zon viel in slaap met de maan
Heb je enig idee wat het met je zou doen
Als je nog maar een dag zou bestaan?

Zou je hart zich weer vullen met vuur?
Van de eeuwige schaamte bevrijd
Keek je niet meer benauwd naar de klok aan de muur?
Kwam je los uit de greep van de tijd

Zouden zorgen niet langer je leven bepalen
En had je voor angst geen ontzag?
Was je held of heldin van je eigen verhalen
Al was het dan maar voor een dag

Zou de toekomst niet langer je denken beheersen
En leefde je voor het moment
Met een luisterend oor voor het kind in jezelf
Zou je eindelijk weer zijn wie je bent

We verbannen de dromen naar morgen en later
Maar doet het je stiekem geen pijn?
Dat je dan pas zou doen wat je altijd al wou
Als er nooit meer een morgen zou zijn

We verbannen de dromen naar morgen en later
Maar doet het je stiekem geen pijn?
Dat je dan pas zou doen wat je altijd al wou
Als er nooit meer een morgen zou zijn

Mijn mening:
Moest ik zeker weten dat er geen morgen meer zou zijn, dan deed ik alles wat ik nog wou doen in het leven en waar ik van hou. Alles die zin geeft aan mijn leven. Ik hou van mijn familie, mijn vriend en mijn vriendenkring. Ik zou met iedereen op reis vertrekken en dingen doen die ik nu niet durf qua avontuur. Bungeejumping lijkt me enorm leuk, of parachutespringen.
Dingen die zin geven aan mijn leven zijn mijn familie en vrienden. Op reis gaan. Zelfs nu mijn studies, omdat ik een mooie toekomst wil. Het enige wat me vaak bang maakt tegenwoordig, zijn al die slechte karakters. Je kan geen dag de krant openslaan zonder dat er een moord, een diefstal, een gijzeling, ... gebeurd is. Toen de wereld zogezegd zou vergaan op 21 december, wenste ik dat het enkel voor die mensen zou vergaan. Dat ze allemaal zouden sterven. Als ik denk aan later, wanneer ik kinderen heb en ze volwassen worden, in welke wereld zullen zij dan leven? Als het nu al zo erg is, dan zal het voor hen nog erger zijn. Ik wou dat er zo iets bestond als een mirakel die alle moordenaars en dieven en al dat soort mensen, in één keer van de aardbol liet verdwijnen. Als er nooit meer een morgen zal zijn, dan komt het door deze mensen. Niet door een meteorieteninslag, een zombieapocalypse of wat dan ook dat de redenen waren dat de wereld zou vergaan op 21 december.