Mens en natuur: Natuur en wereldreligies

Natuur en wereldreligies

Natuur en boeddhisme

De boeddhisten zien zichzelf als deeltje van de natuur. Ze zijn een draadje in het web van het leven, zoals de dieren en de planten dat ook zijn. Als je de andere draden van het web kapot maakt, heeft dit invloed op je eigen leven. Daarom gaan ze heel voorzichtig en respectvol om met de natuur. We zijn slechts op bezoek op deze Aarde, net als alle andere levende wezens. De natuur wordt vaak gebruikt om moeilijke dingen uit te leggen, zoals de lotusbloem. Hij groeit vanuit de modder als een prachtige bloem naar het licht toe. Dat is volgens de boeddhisten ook zo met de mensen als ze de leer van Boeddha volgen.

Natuur en christendom

De natuur is een onderdeel van de schepping van God. Volgens de Bijbel is de natuur ondergeschikt aan de mens. wij hebben de verantwoordelijkheid over de natuur en de dieren. De mens is geen eigenaar van de Aarde, maar een soort conciërge, we moeten de Aarde onderhouden. We lenen de Aarde aan God.

Natuur en hindoeïsme

Hindoes geloven in het goddelijke in alle levende wezens en hebben daarom groot respect voor de natuur. Ze geloven dat de natuur een ziel kan hebben. Hindoes geloven dat je andere wezens geen pijn mag doen. Daarom eten ze geen vlees. De koe (heilig dier) staat voor respect voor de natuur.
Nog twee elementen die belangrijk zijn voor de omgang met de natuur zijn geweldloosheid (Hindoes mogen geen geweld gebruiken) en de plicht van ieder mens om altijd bezig te zijn met het verrichten van goede, eerlijke en oprechte daden.

Natuur en islam

Het Turkse Tema maakt Turken bewust van de noodzaak om erosie te bestrijden. Het wegspoelen van vruchtbare grond is in 90% van het land een probleem. Tema groeide vanaf 1992 uit tot een organisatie met 250000 leden. Deze stichting bestaat ook in Nederland.

Natuur en jodendom

Jahweh (God) heeft de natuur aan de mens gegeven, dus moet de mens er goed mee omgaan. De mens mag dingen uit de natuur gebruiken, zoals eten, houdt om huizen te bouwen, enzovoort, maar wie de natuur kapot maakt, maakt God kapot.
De natuur is niet alleen iets positiefs voor de Joden. God kan het ook gebruiken om te straffen. Sommige Joden zien in de huidige milieuvervuiling ook een straf van God.




Mijn mening
Ik vind, in welke cultuur dan ook, dat iedereen zorg moet dragen voor de natuur. Niet alleen omdat we die gekregen of geleend hebben van God, maar omdat er nog zoveel mensen op deze wereld moeten wonen, en dat de natuur kapot gaat door ons. We moeten denken aan later. Ik zou graag hebben dat mijn kleinkinderen, en waarschijnlijk zelfs mijn kinderen al, in een mooie omgeving opgroeien en niet in een omgeving waar al het groen weg is omdat er niets meer kan groeien door de vervuiling.

Mens en natuur: Hoe groen ben je zelf?

Hoe groen ben je zelf?

Mijn mening
Ik hoor in de groepen 'de onschuldige wachter' en 'de geremde hoper'. Ik ben geen initiatiefnemer, dus een actie zal ik niet op poten zetten, maar ik zorg er wel voor dat ik niet onnodig elektriciteit verbruik, ik sorteer, ik smijt niets op de grond, maar wacht tot ik een vuilnisbak zie en ik eet soms vegetarisch om mijn ecologische voetafdruk te verkleinen. Ik zou het moeilijk vinden om minder te reizen. Ik ben weg van reizen, dus dit zal ik zeker niet laten. De auto is van mijn moeder, dus soms kan ik gewoon niet anders dan met de fiets, bus of te voet. Je bent wel sneller terug met de auto en je moet er amper moeite voor doen. Maar wanneer ik met de auto ergens naar toe kan, dan zal ik dat waarschijnlijk ook doen.
Wat voor mij makkelijker is, is de voeding aanpassen. Ik zei al dat ik soms vegetarisch eet, maar nu ik weet hoe groot mijn ecologische voetafdruk werkelijk is, zal ik proberen nog meer vegetarisch te eten. En ook de lichten kan ik makkelijk eens uit laten wanneer ik iets nodig heb. Alles heeft z'n plaats, dus vind ik makkelijk iets in het donker.

De kloof tussen attitude en mijn gedrag is er wel, doordat ik vaak de auto neem, ook voor niet zo'n lange afstanden. Maar als ik ga shoppen in de stad, of naar de winkel gaan, die nog geen kilometer verder is, dan ga ik wel met de fiets of te voet. In de stad vind je amper plaats, en als er plaats is, moet je betalen of mag je er maar 2 uur staan, en voor de winkel vind ik het net iets overdreven omdat ik al terug kan zijn tegen dat ik de auto uit de garage gereden heb, enzovoort.

Mens en lijden: Op welke manier reageren mensen als ze met lijden te maken hebben?

Mijn mening
Een sterfte
Sommige mensen houden zich sterk voor de omgeving, maar eens ze alleen zijn storten ze in. Ze willen zich niet fragiel voordoen als ze in de buurt zijn van mensen. Andere mensen uitten direct hun emoties. Als de gestorven persoon iemand was die een ziekte had, waardoor hij of zij ongeneeslijk was, dan heeft de familie en de vrienden dikwijls al een soort afscheid genomen. Ze weten dat de persoon niet lang meer zal leven, en bereiden zich erop voor. Daardoor kan het ook zijn dat mensen dan dikwijls 'blij' zijn als iemand gestorven is, omdat ze wisten dat de persoon enorm aan het lijden was, enorm veel pijn had, en dat het beter is zo. Het is voor hen nog altijd moeilijk, maar ze kunnen het wel beter verwerken dan de familie van iemand die onverwachts overleden is.
In de verwerking kunnen mensen vaak bidden om te vragen dat de overleden persoon het goed maakt in de hemel, andere mensen schrijven liever brieven of in hun dagboek. Ook de begrafenis is een vorm van verwerken, een mooi afscheid geven aan de persoon. Sommigen, meestal de dichte familie en de beste vriend/vriendin, lezen dan een tekst voor, en zo kunnen ze hun emoties delen.

Pesten
Mensen die gepest worden houden dit vaak voor zichzelf. Ze durven er met niemand over praten. Ze kroppen alles op, en voelen zich uiteindelijk zo slecht dat velen onder hen zelfmoord plegen. Mensen met een sterker karakter gaan er dan misschien wel over praten. Soms denken ze ook wel aan zelfmoord, maar ze zijn sterk genoeg om het niet te doen. Vrienden weten ervan en ze krijgen steun van hen, ze geraken er door. Net als ik, toen ik gepest werd. Ik gaf er geen aandacht meer aan dat ze naar mij staarden, of dat ze me uitsloten, het kwetste mij wel, maar ik wou het niet tonen. Ik ging gewoon bij een groepje staan van de klas, of ze me nu aanvaardden of niet. Na twee jaar was het gepest over. Dan denk ik nog aan de mensen die zich eerst laten doen, die zich slecht voelen, maar plots de klik krijgen dat de pesters niet beter zijn dan hen en de volgende keer dat ze iets proberen, laten ze zien dat ze ook iemand zijn. Pesters viseren zich op mensen die het gemakkelijkst zijn, maar als je toont dat het bij jou niet pakt, dan stoppen ze er mee.

Scheiding
Tegenwoordig zijn er enorm veel mensen die scheiden. Vaak hebben ze al kinderen, jong of oud. Jonge kinderen kunnen er dikwijls maar moeilijk mee om dat hun ouders uit elkaar gaan. Vooral als het een vechtscheiding is. De ouders komen niet meer overeen, maken ruzie over alles. Als kind is het soms moeilijk om dit allemaal te verwerken. Als ouders uit elkaar gaan maar nog overeenkomen denk ik dat het makkelijker is. Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik 13 was, en ik heb het nooit echt erg gevonden. Ze komen nog altijd overeen. Niet dat ze elkaar vaak zien, maar als er iets is over school, dan spreken ze af of bellen ze elkaar. Er is nooit echt ruzie geweest. Ik woon bij mijn moeder, maar als ik wil, ga ik naar mijn vader. Ik vind het beter zoals het nu is. Liever zo dan dat ik elke dag ruzie moet aanhoren tussen mijn ouders.

Mens en lijden: Is er leven na de dood?

Mijn mening
Ik heb al veel nagedacht wat er na de dood zou zijn. Ik geloof niet dat het allemaal gedaan is wanneer we sterven. Dat er niets meer is. Veel mensen zeggen dood is dood. Bedoelen ze daarmee dan ook dat we hierboven niet leven? Ik zit vast bij twee mogelijkheden waar ik in geloof. De ene is dat we na onze dood terugkeren. Niet per sé in een dier, misschien nog altijd als een mens, en dat we dan de slechte dingen die we in dit leven gedaan hebben, goed moeten maken door in het volgend leven goeie dingen te doen, zoals vrijwilligerswerk, iemand redden, ... De andere mogelijkheid is dat ik denk dat, als we doodgaan, we naar de hemel gaan, waar iedereen die al gestorven is zit. Dat we terug bij vrienden en familie zijn, maar dan voor altijd. We verouderen niet meer dan de leeftijd waarop we stierven. Het is een soort paradijs. Het ziet eruit als de Aarde, maar er is niets slecht. Niemand met een slecht karakter, niemand die ooit nog droevig is.

Mens en natuur: Weggooitest

Weggooitest

Zoals ik al zei in een blog, let ik enorm op met wanneer ik iets wegsmijt van voedsel. Als ik de restjes nog kan gebruiken dan doe ik dat ook. Ofwel om 's avonds nog op te eten, ofwel de dag erna. Ik smijt pas dingen weg wanneer het niet lekker meer smaakt of als het begint te ruiken. Het is niet omdat de vervaldatum overstreken is, dat het slecht is. Bijvoorbeeld pasta kan je nog houden. Dit is droge voeding en wordt niet slecht (toch niet heel rap). Ook als er bijvoorbeeld pudding over de houdbaarheidsdatum is, dan proef ik eerst nog. Als het nog niet slecht is, eet ik het op. Die datum moet er verplicht opstaan, maar dit wil niet zeggen dat het dan ook op die datum slecht is. Het kan nog langer bewaard worden. Maar ooit had ik eens iets die al slecht was nog voor de datum verstreken was, en we hadden het nog niet opengedaan. Sinds ik in Mexico gezien heb hoe de mensen in het binnenland van Yucatán leven, let ik enorm hard op. Vroeger smeet ik ook dingen weg wanneer ik zag dat de houdbaarheidsdatum verstreken was. Nu ben ik daar in veranderd.

Mens en natuur: Dagen-Zonder-Vlees

Ecologische voetafdruk na Dagen-Zonder-Vlees verkleind met 160 hectare

Na het lezen van het artikel vind ik dat "Dagen-Zonder-Vlees" eigenlijk een jaarlijks initiatief mag worden, ingevoerd tijdens de vasten en misschien nog eens een periode in het jaar. Als je met 9000 mensen tijdens de vastenperiode 160 hectare kunt besparen, hoeveel zal het dan niet zijn als dit initiatief goed bekend is in ons land? Dan zullen er waarschijnlijk wel veel meer mensen meedoen. Sommige mensen zullen misschien wel moeite hebben, maar als je denkt aan later, over zoveel honderd jaar, hoe onze planeet vervuild zal zijn, zouden we toch ons best moeten doen om dit initiatief vol te houden. Zelf denk ik soms al aan later, hoe mijn kleinkinderen en achterkleinkinderen zullen leven. Als ik dan bedenk hoe vervuild onze planeet nu al is, en dat het elk jaar slechter is, dan ben ik al bang om kleinkinderen te hebben. Mensen hebben respect voor hun eigen materiaal, maar waarom niet voor de planeet? We leven erop. Zonder de Aarde, zijn wij er niet. De maatschappij zal er dringend werk van moeten maken. Meer reclames over dingen waardoor we onze ecologische voetafdruk verkleinen, meer premies voor isolatie in het huis, of spaardouchekoppen, spaarspoelbakken, enzovoort. Alleen als iédereen zich inzet, al is het maar een beetje, zal dit al veel maken.

Mens en natuur: Kalfke Willy

Kalfke Willy

Ik ben geen vegetariër, maar soms eet ik toch wel vegetarisch. Vroeger at ik sowieso weinig vlees, maar doordat ik ouder wordt, eet ik er meer. Ik besef wel dat al die dieren daarvoor moeten geslacht worden. Ik zou zelf graag een konijn hebben als huisdier, maar mag niet van mijn moeder. Dan lacht ze ermee en zegt ze dat ik er wel een mag hebben om hem daarna op te eten. Ik eet sowieso geen konijn, omdat ik die beestjes zo schattig vind dat ik het niet over mijn hart krijg om het te eten. Bij koeien, varkens en gevogelte heb ik dit niet vaak. Maar als ik dan denk aan hoe die beestjes tot hun einde gekomen zijn, kijk ik toch om nog een keer vegetarisch te eten. Vlees zal ik waarschijnlijk, jammergenoeg, nooit voor 100 % kunnen achterwege laten, maar als ik mijn moeder ervan kan overtuigen om voor mij wat meer vegetarisch mee te brengen, zal dit toch wel een verschil maken in mijn ecologische voetafdruk!